تحلیل و ارزیابی ضرورت ایجاد مختصات رسانه ایی با رویکرد آینده پژوهی

این روزها هر انسان یک رسانه است. رسانه ها دروغ می گویند. رسانه ها باید آزاد باشند. رسانه ها باید کنترل شوند. تقریبا هر آن چه ما ازدیگر کشورها می دانیم، تحت تاثیر رسانه هاست. در عصر رسانه، انسان ها گرفتار چرخه های خبری می شوند. وقتی رسانه های اجتماعی بهوجود آمده اند، دیگر دولت ها نمی توانند با رسانه های سنتی، اخبار را به هر شکلی که می خواهند روایت کنند. ما در رسانه مان می کوشیماخبار را بی طرفانه منتقل کنیم. رسانه بی طرف وجود ندارد. کسب و کاری که رسانه خودش را ندارد، بخش بزرگی از درآمدش را باید برایرسانه های اجاره ای صرف کند. رسانه فردی از رسانه جمعی هم مهم تر است. اما اهمیتش کمتر به چشم می آید. روزانه صدها جمله ماننداین ها به گوش و چشم مان می خورد. تحلیل گران در سایت ها، شبکه های اجتماعی و رادیو و تلویزیون، مدام درباره تاریخچه و نقش وجایگاه رسانه حرف می زنند. عده ای این پدیده را تحسین می کنند و عده ای دیگر مدام می کوشند به مردم یادآوری کنند که قربانیرسانه ها نشوند. آینده پژوهی، دانشی فرارشته ای برای درک بهتر تغییر و آینده به شمار می رود. مطالعه ی حاضر در عرصه ی روششناسی فرا رشته ای، با مروری بر پارادایم شناسی های مطالعات آینده با ارجاع به گونه شناسی جوزف ووروس، پنج پارادایم پژوهشیدر آینده پژوهی شامل اثبات گرایی ، پس ااثبات گرایی، سنجش گرایی، برساختگ رایی و مشارکتی را معرفی خواهد کرد. تحولاتفضای مجازی و حوزه دیجیتال در بخش های مختلف فرهنگ، اقتصاد و سیاست اثر گذاشته و تحولاتی را ایجاد کرده است، رسانه نیزهمواره از موضوعات مهم در حوزه فرهنگ و هنر بوده و تحت تاثیر این تحولات قرار گرفته که از آن جمله میتوان به تغییر نقش مخاطبدر حوزه رسانه اشاره کرد.این تحقیق بر حسب روش مطالعه، این پژوهش در زمره پژوهش های توصیفی قرار می گیرد وبرای انجام آن ازمتدلوژی مطالعات کتابخانه ای و از منابع اینترنتی و میدانی با گرفتن دیدگاه متخصصان ارتباطات و رسانه،آینده پژوهی، استفاده شده است.ابزار جمع آوری اطلاعات از طریق فیش برداری انجام شد.

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی ، مختصات رسانه ، فرهنگ و هنر ، سیاست