کاربرد جلبکها در مدیریت پیشگیری از بیماری ها درآبزی پروری

معمولا آبزیان به منظور افزایش تولید در واحد سطح در محیط های محصور مانند استخر و قفس با تراکم بالا پرورش می یابند. این تراکم بیش از حد، باعث بروز اثرات منفی بر سلامت آبزی ، نظیر افزایش حساسیت نسبت به بیماری ها می گردد. اخیرا استفاده از محرک های ایمنی در پرورش آبزیان جهت تقویت سیستم ایمنی غیراختصاصی و ایجاد مقاومت در مقابل بیماری ها رایج شده است و به عنوان یک جایگزین مناسب برای آنتی بیوتیک ها معرفی شده اند. برخی از مطالعات نشان داده است که استفاده از جلبک ها به عنوان محرک ایمنی در صنعت آبزی پروری باعث بهبود پاسخ های فیزیولوژیک نسبت به استرس و بیماری می شود. داروهای شیمیایی فراوانی برای درمان و مقابله با عفونت های میکروبی در آبزیان به صنعت آبزی پروری معرفی شده اند ولی بروز مقاومت های دارویی در برخی از بیماری ها به یکی از معضلات مهم این صنعت تبدیل شده و در حال حاضر توجیه استفاده از این داروها به حداقل رسیده است و در عوض به روش هایی از جمله استفاده از واکسن ها، انواع محرک های ایمنی غیراختصاصی و پروبیوتیک ها به عنوان کنترل زیستی بیشتر توصیه و تاکید می گردد. EPA, DHA ، کاروتنوئیدها، فلاونوئیدها، پلی ساکاریدها، بتاگلوکان ها، نوکلئوتیدها، پپتیدها و کلروفیل جلبک ها به عنوان ترکیباتی شناخته می شوند که دارای اثرات محرک ایمنی ، افزایش مقاومت میزبان به بیماری ها و عوامل بیماریزا، ضد التهاب، آنتی اکسیدان و دهها اثر مفید دیگر هستند. استفاده از جلبک ها در آبزی پروری به عنوان افزودنی های خوراکی یا مکمل با توجه به ارزش غذایی بالا، در دسترس بودن و هزینه پایین آنها امکانپذیر است . وجود ترکیبات زیست فعال در جلبک ها موجب شده است تا دارای آثار گستردهای از قبیل ضدباکتریایی ، ضدقارچی ، ضدتوموری و آنتی اکسیدانی باشند. همچنین کاروتنوئیدهای موجود در جلبک ها از طریق غیرفعال کردن رادیکالهای آزاد مضری که توسط فعالیت طبیعی سلولی یا از چندین منبع استرسی محیطی تولید می شوند طیف وسیعی از اثرات مفید را در سلامت آبزیان داشته باشند همچنین عملکرد آنتی اکسیدانی کاروتنوئیدهای جلبک ها هم در میان سایر ریزمغذی ها می تواند سیستم ایمنی آبزیان را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

جلبک ، سیستم ایمنی ماهی ، آبزی پروری ، بیماری