بررسی شیرین سازی آب دریا به عنوان یک راهحل برای بحران آب در بخش کشاورزی : تحلیل از دیدگاه پیوند آب-آب و انرژ ی -غذا

در طول سال ها، نمک زدایی برای مدیریت منابع آب، عمدتا در مناطق نیمه خشک ساحلی و خشک امری ضروری شده است . در حالی که آب دریا نمک زدایی شده عمدتا در اختیار شهرداری ها و صنایع پردرآمد قرارگرفته است ، بخش کشاورزی با افزایش تقاضای آبیاری مواجه است که آن را به یک مصرف کننده بالقوه تبدیل کرده است . در این بررسی ارزیابی می کنم پایداری استفاده از آب دریا نمک زدایی شده برای آبیاری ، محدودیت ها و پتانسیل های آن را کاهش می دهد. استفاده آب نمک زدایی شده برای آبیاری چالش هایی از جمله مصرف بالای انرژی ، سهم بالقوه درتغییرات اقلیمی و نگرانی های مرتبط با کشاورزی را به همراه دارد. با این حال، شواهد نشان می دهد که این چالش ها می توانند به طور موثر از طریق استراتژی های مناسب مورد بررسی قرار گیرند. به عبارت دیگر، پارادایم های تصمیم گیری دوتایی که به صورت روش های خوب یا بد برچسب گذاری می شود، بر یک جنبه منحصر به فرد و مجزا تمرکز می کنند، برای ارزیابی کافی نیستند . پایداری نمک زدایی به دلیل ماهیت پیچیده و به هم پیوسته مسائل مربوط به آن است . بر همین اساس، مفهوم آب ،آب و هوا، آب و انرژی ، آب و غذا (CWEF) به عنوان یک چارچوب جامع پیشنهاد شده است . برای ارزیابی پایداری اتخاذ رویکرد پیوند CWEF امکان درک بهتر چالش های بالقوه مرتبط با استفاده از آب نمک زدایی شده برای آبیاری را فراهم می کند که شامل نگرانی های اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی می باشد. برای اطمینان از مدیریت موثر این چالش ها، برنامه ریزی پروژههای شیرین سازی برای شرایط خاص منطقه ای و به کارگیری راهبردهای پیشگیرانه یا اصلاحی ضروری است . با اتخاذ رویکرد پیوند CWEF ، تصمیمات آگاهانه را می توان در خصوص استفاده آتی از آب شیرین برای آبیاری اتخاذ کرد که به اهداف پایداری گستردهتر کمک می کند.

کلیدواژه ها:

شیرین سازی ، آبیاری ، مدیریت منابع آب ، بحران ( آب و هوا - آب و انرژی - زنجیره غذایی )