بررسی و مقایسه اثربخشی آموزش ادراکات دیداری بر بهبود املای دانش آموزان کمتوان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی آموزش ادراکات دیداری بر بهبود مهارت املای دانش آموزان پایه اول کم توان ذهنی شهر سنندج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ انجام گرفت. روش پژوهش، از نوع طرح آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور۳۰ دانش آموز دختر و پسر اول ابتدایی گروه کم توان ذهنی شهرستان سنندج پس از همسان سازی از نظر شنیداری و حرکتی، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت نمونه گیری تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جایگزین شده و در طول ده جلسه چهل و پنج دقیقه ای مهارتهای ادراک دیداری با گروه آزمایش کار شد . ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: مقیاس تجدید نظر شده هوش وکسلر، آزمون ارزیابی شنیداری وپمن و پیشآزمون و پسآزمون محقق ساخته دیکته که برای نمره املا استفاده شد. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل کوواریانس یک طرفه(مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارتهای ادراک دیداری بر بهبود عملکرد املای دانش آموزان کم توان ذهنی از لحاظ آماری معنادار است. در نتیجه میتوان علاوه بر استفاده از سایر روشهای آموزشی و درمانی، از آموزش ادراک دیداری نیز به عنوان یک روش اثربخش بر بهبود مهارت املای دانش آموزان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

ادراکات دیداری ، دانش آموز کم توان ذهنی ، املا ، آزمون هوش وکسلر