پیشبینی قلدری براساس بی تفاوتی اخلاقی، همدلی و بخشش در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین بی تفاوتی اخلاقی، همدلی و بخشش با قلدری در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه صورت گرفت. بدین منظور، از جامعه آماری که شامل ۱۵۰۰ نفر دانش آموز دختر دوره دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود، نمونه ای با حجم ۳۷۵ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این راستا از پرسشنامه های بی تفاوتی اخلاقی، همدلی، بخشش و قلدری برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. روش اجرای پژوهش نیز توصیفی و طرح پژوهش از نوع همبستگی بود و با روش آماری همبستگی پیرسون و روش آماری رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل صورت گرفت و نتایج به دست آمده نشان داد که بین بیتفاوتی اخلاقی با قلدری رابطه مثبت وجود دارد. همچنین بین مولفه شناختی همدلی با قلدری رابطه منفی موجود میباشد در حالی که بین مولفه عاطفی همدلی با قلدری رابطه مثبت وجود دارد. به علاوه رابطه بین بخشش و قلدری نیز بصورت منفی معنادار بود. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد بیتفاوتی اخلاقی و بخشش میتوانند ۱۰ درصد از واریانس قلدری را مورد پیشبینی قرار دهند. به طور کل نتیجه این پژوهش نشان میدهد عوامل روانشناختی و روانی اجتماعی از جمله بیتفاوتی اخلاقی، همدلی و بخشش دارای نقش بسزایی در بروز قلدری باشند،می بنابراین اهمیت دارد مسئولین آموزشی، به نقش آموزش در راستایتقویت پایبندی به اخلاقیات و افزایش مهارتهای همدلی و بخشش توجه ویژه داشته باشند .

کلیدواژه ها:

بخشش ، بی تفاوتی اخلاقی ، قلدری ، همدلی.