تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تکانشگری معتادان تحت درمان نگهدارنده با متادون شهر قم

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تکانشگری معتادان تحت درمان نگهدارنده با متادون شهر قم بود. طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه معتادان مراجعه کننده به مراکز کلینیک شهر قم بودند؛ ۳۰ نفر از معتادان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش وکنترل گمارده شدند. ابزار گرد آوری شامل پرسشنامه تکانشگری بارات و پرسشنامه فرم کوتاه اختلالات روانشناختی SCI بود که به صورت تصادفی به مدت دو ماه و در ۱۰ جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا گردید، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند . برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد . میانگین تکانشگری گروه آزمایش به ترتیب در پیش آزمون ۷۱/۱ ، ۳۴/۲ نسبت به پس آزمون۶۱/۵، ۲۸/۳ کاهش یافتند . این نمرات در پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل کاهش چشمگیری نیافتند. لذا می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترل تکانشگری موثر است.

کلیدواژه ها:

تکانشگری ، درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد ، معتادان