تاثیر حس تعلق بر افزایش امنیت اجتماعی زنان در سکونتگاه های غیررسمی شهر؛ نمونه موردی: محله خضر همدان

یکی از عواملی که باعث میشود فرد در محل زندگی خود، احساس رضایت و امنیت کند، حس تعلق به محل زندگی است. حس تعلق به مکان این فایده را دارد که هویت ذهنی فرد از منطقه افزایش مییابد و فرد را با محل زندگی خود گره میزند. سکونتگاه های غیررسمیکه اصولا رشدی خارج از ضوابط دارند بهصورت نامتعارف در فضاهای شهری رشد میکنند، فضاهایی است که نظارت بر آنها بهطور کامل صورت نمیگیرد ولی همچنان این فضاها وجود دارد و افراد و خانواده ها در آن زندگی میکنند. ، و زنان یکی بخش جداییناپذیر از آن است و عامل هویت خانواده در محل. هدف این پژوهش بررسی نظری تعلق به محله و ارتباط آن با امنیت اجتماعی در فضاهای نامتعارف شهری است لذا پژوهش حاضر با در نظر گرفتن میزان اقامت افراد و حضور زنان در این مناطق، به طور نمونه محله خضر استان همدان حس تعلق آنان را مدنظر قرار داده و به دنبال پاسخ به این پرسش است که حس تعلق به چه میزان بر امنیت اجتماعی زنان در سکونتگاه های غیررسمی در ارتباط است؟ فرض پژوهش این است که تعلق به محل به عنوان عامل روانشناختی توسعه مولفه های بر مرتبط آن، امنیت اجتماعی در محل را توضیح میدهد. پژوهش به صورت کمی و از نوع پیمایشی است و اطلاعات اولی بر اساس مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته و آمارهایی به دست آمده در این پژوهش، که پرسشنامه و با کمک نرم افزار (Spss) موردتوجه و تحلیل واقع شده است.

کلیدواژه ها:

حس تعلق ، امنیت اجتماعی زنان ، فضاهای شهری ، سکونتگاه های غیررسمی ، خضر .