بررسی رابطه ارگونومی شناختی با تدریس سازنده گرایانه معلمان

پژوهش حاضر باهدف رابطه ارگونومی شناختی با تدریس سازنده گرایانه معلمان متوسطه انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی است و در زمره روشهای پژوهش کمی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش متشکل از کلیه معلمانی است که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در مقطع متوسطه دوم در مناطق شرق تهران مشغول به تدریس بودند که از بین آنها تعداد ۲۰۰ نفر به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های ارگونومی شناختی، تدریس سازندهگرایی تکمیل کردند. پس ازآن اطلاعات جمع آوری شد و با بهره گیری از روشهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد، بین ارگونومی شناختی با تدریس سازنده گرایی (r=۰/۵۴۲) رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد. همچنین بین ارگونومی شناختی و مولفه های آن با تدریس سازنده گرایی و همه مولفه های آن رابطه معنیداری در سطح p<۰/۰۱ به دست آمد. از سویی نتایج رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نشان داد مولفه های کنشگری فعال، پویایی گروهی و درک موقعیت قادر به پیشبینی تدریس سازنده گرایی بودند و این متغیرها توانستند ۳۲ درصد از واریانس آن را تبیین نمایند. درنهایت نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داده است که متغیرهای ارگونومی شناختی، تدریس سازنده گرایی در محیط کار معلمان از روابط معنیداری برخوردار است و لذا آگاهی معلمان، مدیران، متخصصان و سایر متصدیان تعلیم و تربیت از این متغیرها جهت ارتقای وضعیت شغلی معلمان میتواند کمک کننده باشد.

کلیدواژه ها:

ارگونومی شناختی ، تدریس سازنده گرایی ، معلمان.