بررسی راهکارهای آموزش موثر در مدارس در مقطع ابتدایی

تعلیم و تربیت در هر اعصار و نسلها، مهم ترین کار بشر در زندگی بوده است . در همه زمان با توجه به شرایط فکری ،فلسفی و اجتماعی حاکم به نوعی خاص از مفهوم آن توجه می شده است .فلاسفه و سایر متفکران ، هریک به تناسب نظریه مورد نظر خویش ترتیب را به گونه ای تصور و تعریف کرده اند .آن که بیشتر به جنبه های فردی وجود آدمی می اندیشد آن را یک شی در جهت نفی کردن رغبت های فردی معرفی می کند و آن که به جنبه فردی های اجتماعی توجه دارد تربیت را فن را اجتماعی بار آوردن افراد قلمداد کرده است. کشور ما که با داشتن نزدیک به نیم قرن تجربه برنامه ریزی در زمره پر سابقه ترین کشورهای در حال توسعه جای می گیرد نه فقط به هدف های متعارف رشد و توسعه است نیافته است بلکه به نظر می رسد اکنون در مقایسه با آغاز دوره برنامه ریزی و اجرای برنامه های کشور ،به نفع عوامل مغایر سنگین تر شده باشد. مقاله حاضر که به شکل مروری و با استناد منابع کتابخانه ای انجام گرفته است بیان می کند که به نظر می رسد از طریق مطالعات جامعه شناختی بتوان به میزان قرابت عوامل و نهادهای اجتماعی مانند ارزش ها ، باورها و انتظارات جامعه کنونی ایران را با این الزامات مورد تجزیه و تحلیل قرار داد اما حتی ارزیابی شهودی تحولات فرهنگی و اجتماعی در ایران شاید این نتیجه را به دست دهد که این عوامل و نهاد ها نه فقط منطبق بر الزامات توسعه همه جامعه دگرگون نشده بلکه جای عوامل و نهاد های اجتماعی مساعد را عوامل و نهاد های گرفته اند که شدیدا ضد توسعه ای عمل میکنند.

کلیدواژه ها:

بررسی ، آموزش ، برنامه ریزی ، موثر.