جستاری بر مکتب سورئالیسم و ارتباط آن با حافظه جمعی

سوررئالیسم، جنبشی متعلق به سال های پس از جنگ جهانی اول بود؛ بنابراین، بدبینی و روگردانی اش از آرمان های خردمحور مدرنیستی تاحدی متاثر از حال و هوای یاس آمیز آن دوران بوده است. در واقع در این زمان بوده است که سوررئالیسم ها ویرانگری را پشت سر گذاشتندو به ساخت جهانی بهتر نوید می داد. هدف این مقاله بررسی سوررئالیسم و ارتباط آن با حافظه جمعی بوده است. در واقع از بین علوممختلف که توانسته این رابطه را به خوبی بررسی نماید؛ علم روانشناسی و از بین نظریه پردازان این رشته فروید و برتون بوده اند. روشتحقیق حاضر توصیفی تحلیلی است و اطلاعات به شکل کتابخانه ای گردآوری شده است. نتایج نشان داده است که بنا بر دیدگاه های این دونظریه پرداز؛ زمانی که افراد در یک رویداد مشترک دردناک قرار می گیرند خاطراتی که در ذهنشان نقش می بندد ممکن است آنقدر آنها راتحت تاثیر قرار دهد که این خاطرات به ضمیر ناخودآگاه رانده شود و در آنجا با توجه به تجربیات زیسته افراد، به شیوهای دیگر تفسیرگردد و واقعیت به شیوه ی دیگری بیان، تفسیر وتعبیر میشود و در واقع واقعیت به شیوه، فرا واقعیتی بیان می گردد.

کلیدواژه ها:

سوررئالیسم ، هنر سورئالیستی ، هنر معاصر ، ضمیرناخودآگاه ، حافظه جمعی ، آندره برتون