اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری در افسردگی کودکان نابینا و کم بنیا

هدف پژوهش حاضر بررسی آثربخشی درمان شناختی-رفتاری در افسردگی کودکان نابینا و کم بینا است. پژوهش حاضر در زمره پژوهش های نیمه آزمایشی از نوع گروه کنترل و آزمایش است. جامعه پژوهش حاضر کلیه کم بینایان و نابینایان شهر بیرجند است. تعداد ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه آزمایش) به عنوان نمونه از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه افسردگی لاویبوند و لاویبوند (۱۹۹۵) و درمان شناختی- رفتاری بیگی و زینالی (۱۳۹۶) بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد این درمان توانسته است افسردگی را در افراد نابینا و کم بینا به طور قابل ملاحظه ای کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی- رفتاری ، افسردگی ، افراد نابینا و کم بینا