ارتباط روانشناختی میان بروز پرخاشگری فیزیکی و کلامی از جانب معلمان با پیشرفت و انگیزه تحصیلی دانش آموزان

در دنیای روان شناسی یکی از عواملی که همه تقریبا یک برا آن را تجربه کرده اند مفهوم پرخاشگری است. پرخاشگری با خشم متفاوت است چون که خشم هیجان است اما پرخاشگری یک رفتار است. پرخاشگری اشاره به این دارد که فرد قصد دارد به خودش یا دیگری آسیب بزند. آگاهانه انجام دادن کار در زمینه پرخاشگری مهم است. بر اساس تمامی این گفته ها پرخاشگری از سایر رفتار ها مانند رقابت، سخت کوشی و لجاجت جدا است.پرخاشگری کلمه ای است که ما هر روز برای توصیف رفتار دیگران و شاید حتی خودمان استفاده می کنیم. ما می گوییم که افراد در صورت فریاد زدن یا ضربه زدن به یکدیگر، اگر در ترافیک اتومبیل های دیگر را اذیت کنند یا حتی وقتی دوستان خود را روی میز اذیت می کنند، پرخاشگر هستند.اقدامات مضر دیگر، از جمله آسیب هایی که بازیکنان ورزش در طی یک بازی خشن می گیرند یا کشته شدن سربازان دشمن در یک جنگ، ممکن است توسط همه به عنوان تجاوز تلقی نشود. از آن جا که تعریف پرخاشگری بسیار دشوار است، روان شناسان اجتماعی، قضات و سیاست مداران (و همچنین بسیاری از افراد دیگر، از جمله وکلا) زمان زیادی را صرف تلاش برای تعیین آن چه که باید یا نباید به عنوان تجاوز در نظر گرفت، صرف کرده اند. انجام این کار ما را مجبور می کند تا از فرایندهای اسناد علی برای کمک به ما در تعیین دلایل رفتار دیگران استفاده کنیم.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری فیزیکی و کلامی ، معلمان ، پیشرفت تحصیلی ، خشم و هیجان ، دانش آموزان