راهکارهایی برای افزایش مطالعه وسواد آموزی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 30

فایل این مقاله در 35 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EMACO01_876

تاریخ نمایه سازی: 15 خرداد 1403

چکیده مقاله:

تمرکز پژوهش حاضر بر پدیده ی روایت پژوهی است. روایت و تحلیل روایت، به مثابه ی شیوه ای از بیان هدفمند و ابزاری برای انتقال پیام ، مدت ها در سیطره ی ادبیات قرار داشت و پس از آن بود که راه خود را به سایر علوم انسانی باز کرد و امروز به منزله ی روشی نظام مند برای مطالعه و فهم پیچیدگی روابط و کسب دانش مد نظر قرار گرفته است. در جهان یکی از سازمان هایی که روایت پژوهی را ابزاری مناسب جهت ثبت، تحلیل و تفسیر تجارب اشخاص دیده است مراکزی است که متولی امر تربیت معلم هستند. این رویکرد در سال های اخیر در برنامه ی تربیت معلم ایران نیز جای خود را یافته است. پژوهش حاضر با تبیین نظری روایت پژوهی و با تاکید بر ظرفیت های موجود آن به این نتیجه رسیده است که روایت پژوهی به منزله ی ابزاری خودشناسنده، با قابلیت های بالای پژوهشی واسطه ی درک مستقیم ساختار های آموزشی و پرورشی، زمینه ساز و نیز تقویت کننده اعتماد به نفس دانشجو معلمان و وسیله ی مناسبی برای کسب مهارت های پژوهشگری و استخراج معنا از دل موقعیت ها خواهد بود. گزارش حاضر روایتی است از جنبه های مختلف خاطره نویسی ، فیزیکی ، روابط انسانی ، شرح وظایف(اداری) ، آموزشی و ثبت واقعه که تحت عنوان روایت پژوهی صورت گرفته است. موفقیت در امر گزارش نویسی ، یکی از پایه های اصلی ، روایت پژوهی است که تمام وقایع را در این موضوع به صورت یک روایت نقل می کند. در ابتدا تحت عنوان مقدمه، تعاریف کارورزی و روایت پژوهی و اهمیت آن ها بیان شده است در ادامه هم گزارش های مختلف و در پایان هم نظر این حقیر تحت عنوان نتیجه گیری بیان شده است. مساله بی سوادی یکی از مهمترین مسائل جامعه بشری مخصوصاکشورهای جهان سوم است.اهمیت این مساله از این روست که بی سوادی وحتی کم سوادی خود ریشه بسیاری از مسائل دیگر،ازجمله مسائل اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی وسیاسی جوامع می باشد.به این دلیل است که گسترش آموزش وپرورش وکاهش درصد بی سوادی یکی از شاخص های مهم پیشرفت محسوب می شود.زیرا اگر محور اصلی ما در پیشرفت وتوسعه ،رشدوتعالی انسانها باشد،اولین اقدام ،مجهز ساختن آنها به مهارتهایی است که بتوانند به بهترین شکل با یکدیگر ارتباط برقرار کنند وخود را برای ایفای نقش سازنده واصیل در جامعه آماده نمایند.از این رو تعلیم وتربیت وزیر بنای آن یعنی بی سوادی یکی از راههای مهم محسوب می شود.تجربه های گوناگونی که از برنامه های سواد آموزی در سطح جهانی وکشوری بدست آمده نشان می دهد که هر گاه سواد پایه تداوم نیابد وتقویت نشود ،بازگشت به بی سوادی را به دنبال خواهد داشت.فراگیران طرح ملی جلساتی گرد هم آمده مبادرت به مطالعه کتاب ها وکسب مهارتهای کاربردی می نمایند.امیدوارم روزی برسد که جوامع بتوانند کلیه استعدادهای نیروی انسانی خود را شکوفا ساخته وبه نحو مطلوبی از آن ها بهره برداری نمایند