درآمدی بر پیشگیری وضعی و گونه های آن

پیشگیری وضعی ، نوعی از پیشگیری غیرکیفری یا کنشی است که تاکید بر وضعیت و موقعیت، زمان و مکان وقوع جرم دارد؛ به گونهای که ارتکاب جرم برای بزهکار سخت تر می شود، یا فرصت ارتکاب جرم از وی گرفته می شود و یا خطر شناسایی و دستگیری وی را افزایش می دهد.این اقدامات مقدم بر وقوع جرم است؛ بنابراین پیشینی نیز نامیده می شود. این اقدامات ممکن است ناظر به وظایف و تکالیف نهادهای پلیسی باشد. این نوع از پیشگیری وضعی، پیشگیری انتظامی یا پلیسی نامیده می شود (مانند حضور پلیس در جامعه از طریق گشت های سیار، پاسگاه ها، کلانتری ها و نظایر آن ها، استفاده از تجهیزات فنی نظیر دوربین های مداربسته در اماکن عمومی، انگشت نگاری اجباری در فرودگاه ها و ترمینال های مسافربری و ایجاد پست های ایستوبازرسی سیار در گلوگاه ها) . گونه دیگر آن ناظر به اقدامات دولت و شهردار یها در طراحی و معماری شهری است. نحوه خیابان کشی ها، روشنایی، معماری ساختمان های مسکونی و غیرمسکونی و... می تواند بر کاهش یا افزایش جرم تاثیرگذار باشد

کلیدواژه ها:

پیشگیری وضعی ، پیشگیری پلیسی ، طراحی محیطی ، بزه دیده ، بزه کار