تحلیل و بررسی موازین مسئولیت مدنی حرفه ای در حقوق ایران

مسئولیت مدنی حرفه ای شامل مسئولیت های ناشی از مشاوره حقوقی، پزشکی، روانشناسی، امور ورزشی و مشاوره های اقتصادی می شود. هدف از این پژوهش بررسی منابع مسئولیت مدنی روانشناسان در فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران نسبت به مراجعه کنندگان می باشد. این بحث که آیا مسئولیت مدنی روانشناسان قراردادی است یا قهری در هیچ نوشته ای مشاهده نشده است، همان گونه که پیامدهای این بحث واکاوی نگردیده است. روش در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای است که از اساسی ترین سوالات مطرح شده در این موضوع، منابع مسئولیت مدنی روانشناسان نسبت به مراجعه کنندگان و شناسایی ماهیت تعهد آنها می باشد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که؛ مبنای مسئولیت در مشاوره های فردی و گروهی که مراجع مستقیما و با اراده خود به روانشناس و مشاور رجوع می کند، علاوه بر اینکه امکان استناد به قواعد ویژه مسئولیت قهری وجود دارد، علی الاصول باید این نوع مسئولیت را قراردادی دانست. بطور کلی می توان گفت مسئولیت مدنی روانشناسان و مشاوران اصولا مبتنی بر تقصیر بوده و روانشناس خطاکار مسئول جبران خسارت مادی و معنوی می باشد. البته روانشناس در صورتی مسئول قرار می گیرد که ارکان مسئولیت یعنی خطای روانشناس، ورود ضرر و رابطه سببیت بین خطای روانشناس و ورود ضرر جمع باشد. تعهد روانشناسان، تعهدی به وسیله است و مسئول دانستن آنان در مورد ضرر و زیان ناشی از اقدامی که بر اساس دانش و فن کنونی انجام داده اند، موجه به نظر نمی رسد. در صورت خطای شغلی یا عدم رعایت مقررات قانونی و اصول مسلم حرفه ای، مشاوره می تواند به عنوان یک فعل زیانبار مطرح گردد که در صورت ایجاد خسارت، مسئولیت مدنی روانشناس تحقق می یابد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، خطای شغلی ، رابطه سببیت ، جبران خسارت.