بررسی نقش روش های نوآورانه در موفقیت عوامل آموزشگاهی

هر سازمانی برای بقا نیازمند اندیشه ها و نظرات بدیع و تازه است زیرا افکار و نظرات جدید همچون روحی در کالبد سازمان دمیده می شود و آن را از نیستی و فنا نجات می دهد برای آنکه بتوان در دنیای متلاطم و متغیر امروز به حیات ادامه داد باید به نوآوری و خلاقیت روی آورد. بنابراین می توان گفت نوآوری یعنی دگرگونی و تغییری که بتواند باعث بهبود در وضع موجود شود. این پژوهش با روش مطالعه کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی- تفسیری به بررسی روش های نوآور در عوامل آموزشگاهی (آموزش و پرورش، مدرسه، مدیر، معلم، دانش آموز) پرداخته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که مدرسه و عوامل آن نقش بسیار مهمی در نوآوری و شکوفایی خلاقیت های کودکان دارد و عواملی چون تکالیف درسی، تاکید بر محفوظات، اجرای برنامه های هماهنگ و انتظارات یکسان از رفتار کودکان، عدم توجه به تفاوت های فردی، عدم شناخت یا بی توجهی به ویژگی های کودکان سبب می شود که نوآوری آنان به تدریج کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، مدرسه ، معلم ، دانش آموز