بررسی میزان توجه والدین و مربیان آموزشی در پیشگیری از اعمال ضد اخلاقی و اجتماعی دانش آموزان

گاهی کودکان و نوجوانان در اثر بی مهری و بی توجهی والدین خود، اعمال ضد اجتماعی و اخلاقی را انجام می دهند که خود نوعی واکنش در مقابل کمبود محبت محسوب می گردد. در واقع فرزندان با انجام این اعمال از والدین خود انتقام می گیرند را ارتکاب جرم در این افراد به دلیل خودنمائی و میل به شناخته شدن و به حساب آمدن زیاد است. در چنین مواقعی تنبیه و سخت گیری های شدید کوچکترین تاثیری در رفع این اعمال ندارد، بلکه باعث تشدید اختلالات رفتاری می گردد. باید در راستای رفع علت اصلی که همان کمبود محبت و توجه است از جانب والدین و اولیای مدرسه کوشش به عمل آید .مسئله پیشگیری از ناهنجاری های اخلاقی و اجتماعی موضوعی است که در رابطه با آن تجارب روایتی زیادی تدوین می گردد. همچنین در رابطه با موضوع بهبود مشارکت اولیا در توجه به دانش آموزان نیز می بایست از تجربیات تربیتی همکاران بهره مند شد. فرهنگیان و معلمان همواره تجارب روایتی خود را در این رابطه در معرض سایر همکاران این رشته قرار داده اند. در پژوهش عملی حاضر نیز تلاش شده است که این موضوع بیشتر و دقیق تر بسط داده شود. چرا که در نظر دارم این تجربه در اختیار همه همکاران قرار گیرد. همانطور که می دانیم پس از نهاد خانه و خانواده که کانون پر مهر و محبت پدر و مادر است مدرسه مهم ترین مکان برای تعلیم و تربیت است جائی که محل بروز و ظهور رسالت خطیر معلمی است که اگر او معلمی کند راه انحراف بسته می شود و در زندانها مسدود می گردد. مکتب تعلیم و تربیت اسلامی رسالت های مهمی را برای معلم و مربی ترسیم کرده است.