ارزش رایانشی حقوق کودک با قاعده قبح ترجیح مرجوح بر راجح در تناظر با رویکرد نحو کمینه گرا

مقاله حاضر درصدد آمیختگی دو علم کاملا مستقل به نام های زبان شناسی رایانشی و فقه و مبانی حقوق می باشد که در نظام های حقوقی داخلی و بین المللی ترکیب این دو علم منجر به تشکیل تخصصی مجزا تحت عنوان "زبان شناسی رایانشی - قانونی" گردیده است که عرصه مورد مطالعه در این بخش کنوانسیون حقوق کودک و جایگاه ارزشی ارجح واژه "کودک" بوده که از سطوح زبان شناسی، سطح نحو با رویکرد کمینه گرایی و از بخش فقه و مبانی حقوق، قاعده قبح ترجیح مرجوح بر راجح بصورت موردی مورد مداقه نظر و بررسی تا بتوان جایگاه حقوق فردی و اجتماعی کودک را به منظور اجرای عدالت به منصه ظهور رسانید تا حفظ و صیانت از حقوق کودکان در همسویی با موازین اسلامی و قواعد شرعی و قانونی مورد حمایت جوامع مدنی داخلی و بین المللی قرار گیرد. این مهم می تواند زبان شناسان و حقوقدانان را در تربیت علم زبان شناسی قانونی حاذق تا از تضییع حقوق کودکان جلوگیری به عمل آید و اصدار احکام و آراء قضایی بصورت منصفانه و بی طرفانه طبق موارد معدود ذکر شده در مقاله حاضر صورت پذیرد. کشورهایی هم مانند آمریکا و سودان جنوبی قرار دارند که عضو کنوانسیون حقوق کودک نمی باشد، لیک خود را پیشوای جهانی در حفظ حقوق کودک می پندارند ولی عملا مورد رضایت و تصویب پارلمان کشورهای مذکور واقع نگردیده است که این امر یکی از تزلزلات سیاست های نهفته کشورهای مربوطه می باشد.

کلیدواژه ها:

زبان شناسی رایانشی- قانونی ، فقه و مبانی حقوق ، قاعده قبح ترجیح مرجوح بر راجح ، کنوانسیون حقوق کودک ، نحو کمینه گرایی