اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر سازگاری اجتماعی و قضاوت اخلاقی دانش آموزان دوره متوسطه اول

اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر سازگاری اجتماعی و قضاوت اخلاقی دانش آموزان دوره متوسطه اول انجام شد. روش پژوهش از نظر هدف شبه تجربی، از لحاظ نوع دادهها کمی و به لحاظ زمانی نیز از نوع تحقیقات مقطعی می باشد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. حجم نمونه تعداد ۶۰ نفر که ۳۰ نفر آنان در گروه آزمایش و ۳۰ نفر آنان در گروه کنترل به روش همتاسازی قرار می گیرند. روش نمونه گیری نیز به صورت خوشه ای ساده انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه های سازگاری اجتماعی ویسمن و پی کل (۲۰۱۹) و پرسشنامه قضاوت اخلاقی سینها و وارما (۲۰۱۱) انتخاب شده. یافته های پژوهش نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه در مرحله پس آزمون در متغیرهای سازگاری اجتماعی (۶۸۹/۳۶=F، با مجذور اتای ۴۰۸/۰) و قضاوت اخلاقی (۴۸۶/۲۳۷=F، با مجذور اتای ۸۹۸/۰) تفاوت معنی داری وجود دارد ۰۱/۰. می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت حل مساله بر سازگاری اجتماعی و قضاوت اخلاقی در بین دانش آموزان دوره اول متوسطه تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مساله ، سازگاری اجتماعی ، قضاوت اخلاقی.