تبیین نقش و جایگاه معلمان در تدوین واجرای برنامه ریزی درسی در نظام آموزش و پرورش کشور

از مهم ترین سیاست هایی که سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی کشور بر اساس راهکارهای ۵-۵، ۶-۸، ۶-۱۱، ۲- ۱۳ سند تحول بنیادین و ردیف های ۵-۲-۴، ۱۲، ۲-۲-۱۳، ۲-۱۴، ۷-۱۵، که سند برنامه درسی ملی را دنبال می کند، مشارکت استان ها، مناطق، مدارس و معلمان در فرایند برنامه ریزی درسی و تربیتی است. بی شک تحقق این امر مهم مستلزم تغییرات عدیده ای در ارکان گوناگون نظام آموزش و پرورش است که از مهم ترین آنها بازنگری در نقش معلمان و توانمندسازی آنان برای تصدی مسوولیت ها و وظایف جدید است. برنامه ریزی درسی با رویکرد فطرت گرایی توحیدی مستلزم مشارکت کلیه نیروهای اثرگذار، ذیربط، ذیصلاح وذینفع در مراحل گوناگون تصمیم گیری است که در میان آنها، معلمان از اهمیت و جایگاهی ویژه برخوردارند. معلمان به سبب آشنایی با ویژگی ها و نیازهای دانش آموزان و تجربیات ارزشمندی که در سایه تعامل با دانش آموزان به دست می آورند از مهمترین ارکان فرایند تربیت و یادگیری در مدارس. معلمان با دانشآموزان بیشترین ارتباط و نزدیکترین پیوند را دارند و از مهمترین عوامل موثر در توسعه کیفی آموزش و پرورش و رشد همهجانبه کودکان و نوجوانان به شمار میروند. صاحبنظران معلمان را مبدا هرگونه تحول آموزشی و پرورشی دانسته و بر این باورند که آنان با معلومات، مهارتها و آمادگیهایی که در دوران تربیت خود در مراکز تربیت معلم و دوره های ضمن خدمت کسب میکنند، قادرند چهره سازمانهای آموزشی را به نحو چشمگیری دگرگون سازند و محیطهای آموزشی را به فضاهای آکنده از محبت، صمیمیت، رشد و بالندگی مبدل ساخته و جو کلاس را فرحبخش و لذت آور سازند و با شیوههای مناسب انتﻘال عناصر و عوامل فرهنگی به دانشآموزان و با به کارگیری روشهای مطلوب تربیتی، زمینه رشد شخصیت آنان را فراهم سازند. در این پژوهش به تبیین نقش و جایگاه معلمان در تدوین واجرای برنامه ریزی درسی در نظام آموزش و پرورش کشور پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، آموزش و پرورش ، معلمان ، کشور.