مقایسه استاندارد حسابداری ایران و استاندارد های بین المللی در شناسایی درآمد وهزینه در قراردادهای بلند مدت پیمانکاری

یکی از مهمترین مباحث حسابداری نحوه شناسایی درآمد و هزینه است . درآمد یکی از عناصر بسیار مهم در گزارشهای مالی است که نقش بسیار مهمی در تصمیم گیری دارد. اما زمان شناسایی درآمد همواره با چالشهایی رو به رو بوده است . مشکل شناسایی درآمد در قراردادهای پیمانکاری دو چندان می شود. از سوی دیگر بیشتر پروژه های عمرانی و صنعتی هر کشور تحت قراردادهای پیمانکاری انجام می گیرد. در پیمانهای بلند مدت اغلب تاریخ شروع پیمان و اتمام آن در دوره های مالی متفاوتی قرار می گیرند. طبق اصول پذیرفته شده حسابداری در صورت وجود قرارداد می توان درآمد را بر حسب روش پیشرفت کار و یا تکمیل کار شناسایی کرد. در این مقاله پس از مرور اصول و استانداردهای حسابداری مختلف در مورد شناسایی درآمد (و هزینه )، روشهای شناسایی درآمد در قراردادهای پیمانکاری، بررسی می گردد. بر اساس استاندارد شماره ۹ استانداردهای حسابداری ایران، هرگاه بتوان ماحصل یک پیمان بلندمدت را به گونه ای قابل اتکا برآورد کرد، باید سهم مناسبی از درآمد و مخارج کل پیمان (با توجه به میزان تکمیل پیمان در تاریخ ترازنامه و متناسب با نوع عملیات و صنعت مورد فعالیت ) به ترتیب به عنوان درآمد و هزینه شناسایی شود. در حال حاضر کامل ترین شیوه نامه برای شناسایی درآمد و هزینه IFRS۱۵ می باشد.

کلیدواژه ها:

استانداردهای حسابداری ، شناسایی درآمد ، شناسایی هزینه ، قراردادهای بلندمدت پیمانکاری