پیش بینی بهداشت روانی براساس شیوههای فرزندپروری ، بهزیستی روانشناختی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میاندوآب

پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه شیوههای فرزندپروری و خودکارآمدی تحصیلی با سلامت روان در دانش آموزان ابتایی پسر و دختر مقطع ابتدایی مدارس شهرستان میاندوآب در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ انجام شده است . این تحقیق از نوع توصیفی - همبستگی بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۳۳۶ نفر، که ۱۷۰ نفر آنها دختر و ۱۶۶ نفر پسر و از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات به و سیله پر س شنامه شیوههای فرزندپروری بامریند، خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر انجام شد. یافته ها نشان داد که بین خودکارآمدی تحصیلی و ابعاد سلامت روان رابطه معنادار وجود دارد. بین شیوههای فرزندپروری والدین و سلامت روان رابطه معنادار وجود دارد. خودکارآمدی تحصیلی قدرت پیش بینی معناداری برای ابعاد سلامت روان دارد. ابعاد شیوههای فرزندپروری قدرت پیش بینی معناداری برای ابعاد سلامت روان دارند.

کلیدواژه ها:

شیوههای فرزندپروری ، خودکارآمدی تحصیلی ، سلامت روان