نقش فناوری های جدید در افزایش بهره وری در یادگیری مشارکتی

هدف کلی این پژوهش بررسی نقش فناوری های جدید در افزایش بهرهوری در یادگیری مشارکتی است . روش تحقیق از نوع بررسی تحلیلی اسنادی است . جامعه آماری شامل کلیه کتابها، مقالات، اطلاعات، منابع ، اسناد و مدارکی بود که به موضوع فناوری های جدید در افزایش بهرهوری در یادگیری مشارکتی پرداخته بودند. در این مقاله ابتدا به نظریه یادگیری نسل های جدید پرداخته شده است . سپس اهمیت و کاربرد فناوری های دیجیتال در آموزش مورد بررسی قرار گرفته است . سپس نظریه های زیربنایی یادگیری مشارکتی معرفی و ارائه گردیده است . نتایج این بررسی نشان داد فناوری های جدید می توانند سبب افزایش بهرهوری مولفه های یادگیری مشارکتی از جمله تعامل و همکاری ، مسئولیت پذیری مشترک، تعامل رویه ای ، تبادل اطلاعات، بازخورد فعال، پردازش گروهی ، توسعه مهارتهای اجتماعی و توسعه خودتنظیمی شوند. از این رو فناوری های جدید می تواند در نهایت به بهبود کیفیت یادگیری که مهم ترین رسالت نظامهای آموزشی است منجر شوند.

کلیدواژه ها:

فناوری های جدید ، بهرهوری یادگیری ، یادگیری مشارکتی