بررسی رابطه ی خودپنداشت تحصیلی و مدرسه گریزی با نقش واسطه ای ابراز وجود در بین دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان نقده

هدف این پژوهش بررسی رابطه ی خودپنداشت تحصیلی و مدرسه گریزی با نقش واسطه ای ابراز وجود در بین دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان نقده بود. روش تحقیق توصیفی - همبستگی و از نظر هدف کاربردی بود. در پژوهش حاضر با استفاده از فرمول کوکران و با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی متناسب با حجم جامعه آماری تعداد ۲۹۱ نفر دانش آموز بعنوان نمونه اماری انتخاب شدند. در این پژوهش از سه تا پرسشنامه استاندارد (خودپنداشت تحصیلی ،مدرسه گریزی ، ابراز وجود) برای بررسی متغیرهای تحقیق بعنوان ابزار اصلی گردآوری دادهها استفاده شد. داده های جمع آوری شده از پاسخ به پرسشنامه ها توسط آزمون پیرسون و روش تحلیل مسیر و معادلات ساختاری ( pls ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .با توجه به یافته های تحقیق این نتیجه حاصل شد که مدل ساختاری پژوهش بین متغیرهای تحقیق از برازش مطلوب برخوردار نمی باشد. رابطه مستقیم خودپنداشت تحصیلی و مدرسه گریزی ۱۰۱/۰ برآورد گردیده است . اما زمانی که متغیر ابراز وجود به عنوان میانجی در مدل وارد عمل می شود، اثر عملکرد خودپنداشت تحصیلی و مدرسه گریزی افزایش پیدا کرده است . به گونه ای که در مدل مشخص است ضریب غیر مستقیم ۳۸۵/۰ به دست آمد، که نسبت به اثر مستقیم ضریب اثر بیشتری می باشد. در نتیجه میتوان گفت که بین خودپنداشت تحصیلی و مدرسه گریزی از طریق ابراز وجود در بین دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان نقده رابطه معنی دار وجود دارد .

کلیدواژه ها:

ابراز وجود ، خودپنداشت تحصیلی ، مدرسه گریزی