تحلیل و ارزیابی مطلوبیت احساس تعلق مکانی سکونتگاههای روستایی (مطالعه موردی دهستان زنجانرود پایین شهرستان زنجان)

حس تعلق مکانی یکی از مفاهیم مهم در رابطه با مکان و مردم است؛ و برای اولین بار در جغرافیای انسانی مطرح شده است. حس مکان پلی است میان درک روابط محیطی و انسانی که مبتنی بر معنا است. این نوشتار با هدف تحلیل مطلوبیت حس تعلق مکانی درسکونتگاه های روستایی درصدد این است که وضع موجود احساس تعلق مکانی سکونت گاههای روستایی را مورد ارزیابی قرار دهد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی وتوصیفی- تحلیلی است. اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی(پرسشنامه طیفی و درجه بندی شده، مشاهده فردی، مشارکتی و علنی) گردآوری شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر با روش نمونه گیری کوکران از بین ۱۸۲۱ خانوار ساکن در محدوده ی مورد مطالعه ۳۲۲خانوار است. پس از تعیین حجم نمونه با استفاده از پرسشنامه میزان احساس تعلق مکانی را در میان ساکنان سنجیده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات در دو قسمت توصیفی و استنباطی انجام گرفته است. درجهت تحلیل مطلوبیت ابعاد احساس تعلق مکانی و کیفیت کالبدی از آزمون t تک-نمونه ای، انجام گرفته است.نتایج آماره آزمون و سطح معناداری در سه بعد دلبستگی عاطفی، شناختی و رفتاری و پیوند اجتماعی در وضعیت مطلوب قرار دارند.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق ، مکان ، مطلوبیت ، سکونتگاه روستایی.