نقش عوامل ذاتی (هوش و استعداد) و عوامل غیر ذاتی (محیط) بر راهبردهای یادگیری

یادگیری، یک فرایند است. در هر فرایند، عوامل و متغیرهایی در حال تعامل اند. برخلاف گذشته که تصور می شد توانایی یادگیری هر فرد، تابعی از میزان هوش و استعدادهای اوست، در چندسال اخیر این نظریه در میان روان شناسان قوت گرفته است که با وجود نقش تعیین کننده عوامل ذاتی هوش و استعداد در یادگیری، عوامل غیرذاتی نیز در این رابطه، مهم قلمداد می شوند. یکی از این موارد «راهبردهای یادگیری» است که روان شناسی تربیتی در کشف این راهبردها، در چندسال اخیر، پیشرفت زیادی داشته است. یادگیری برای انسان و سایر موجودات زنده، اهمیت بنیادینی دارد. در عمل، تمام فعالیت های روزانه ما (صحبت کردن، فهمیدن، خواندن، ارتباط اجتماعی و…) وابسته به دریافت و ذخیره اطلاعات از محیط پیرامون ما می باشد. حافظه و یادگیری، ما را قادر می سازد تا مهارت های تازه آموخته و رفتارهای تازه در خود ایجاد کنیم. بدون یادگیری احتمالا هیچگونه حیات انسانی وجود نمی داشت.

کلیدواژه ها:

تکلیف گریزی ، اهمال کاری تحصیلی ، دانش آموزان