فضاهای هتروتوپیایی (دگرسان) در داستان های شهریار مندنی پور: خوانشی فضا-مکان محور

شهریار مندنی­پور از نسل نویسندگان معاصری است که به تجربه­گرایی در ساختار و فرم پرداخته است. برای همین، خواننده در داستان­های او با فضاهایی مواجه است که درواقع ترکیبی از فضاهای مختلف و در عین حال ناهمگون می­باشد. پرداخت به این نوع فضاها را به صورت نظری و گاها عملی می­توان در رویکرد میشل فوکو مشاهده کرد که او آنها را فضاهای هتروتوپیایی یا دگرسان می­نامد. در همین راستا، این مطالعه به شرح این نوع فضاها در آراء فوکو و دیگر متفکران می­پردازد که در این زمینه اندیشه ورزیده­اند تا خواننده آگاهی عمیقی از فضاها بدست آورد. سپس، مطالعه حاضر، جستاری به بحث این فضاها در آثار مندنی­پور مومیا و عسل، ماه نیمروز، شرق بنفشه و آبی ماورای بحار می­زند که از معدود نویسندگان ایرانی است که چنین تجربه­ای در داستان­نویسی داشته است. این مطالعه به این نتیجه گیری می­رسد که مندنی­پور با مطرح کردن چنین فضاهایی در داستان­های خود به حقیقت مکتوم در ورای ساختار همگن تک فضایی اشاره دارد و چنین فضاهایی به شخصیت­ها کمک می­کنند از محدودیت­های فضاهای همگن فراتر رفته و طرحی نو دراندازند. واژگان کلیدی: جغرافیا، فضا، مکان، فضاهای هتروتوپیایی (دگرسان)، گوراب، بیابانه، گورستان، سینما، کافه، فضای ادبیات

کلیدواژه ها:

geography ، space ، place ، heterotopian spaces (other spaces) ، Gorab ، desert ، cemetery ، cinema ، cafe ، literary space ، فضا ، مکان ، فضاهای هتروتوپیایی (دگرسان) ، گوراب ، بیابانه ، گورستان ، سینما ، کافه ، فضای ادبیات ، جغرافیا