نقش مدارس یادگیرنده در افزایش خودکارامدی معلمان

خودکارآمدی سبب افزایش میزان استقامت، تعهد و تلاش برای دستیابی به هدف می شود و اینکه ما معیارهای رفتارمان را تا چه اندازه ای درست برآورد کرده باشیم، احساس خودکارآمدی ما را تعییین می کند . معلمانی با خودکارآمدی بالا تصمیماتی با کیفیت بالاتر می گیرند، و ترجیح می دهند با چالش های بیشتری مواجه شوند. از سوی دیگر معلمانی که خودکارآمدی پایینی دارند بیشتر بر روی موانع به جای فرصت ها تمرکز می کنند، قدرت خود را دست کم می گیرند و تعهد ضعیفی را از خود برای رسیدن به اهداف نشان می دهند. از طرفی مدارس نیز در جایگاه یک سازمان آموزشی برای رویارویی و پاسخ درخور به تغییر و تحولات محیطی، تنها به کادر آموزشی و اداری با دانش، تخصص و اطلاعات مناسب، نیاز ندارند؛ بلکه باید سازماندهی و به کارگیری بهنگام از دانش و اطلاعات را نیز محقق کنند. امروزه مدارس با حجم انبوهی از اطلاعات روبه رو هستند؛ پس باید به سازمان یادگیرنده تبدیل شوند و در تولید دانش و اطلاعات پیشرو باشند. بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر نقش مدارس یادگیرنده در افزایش خودکارامدی معلمان بود. مبلور شدن ویژگی های سازمان یادگیرنده در مدارس منجربه خلق دانش جدید و به دنبال آن افزایش دانش فرد می گردد. افزایش دانش می تواند، موجب تقویت باور فرد دربارە توانایی های خود برای انجام کارها گردد. از سوی دیگر، وجود جو سازمان یادگیرنده در مدارس موجب می گردد تا فرد به خاطر دانشی که کسب نموده است، کارها را با موفقیت بیشتری به سرانجام برساند. ازاینرو، سازمان یادگیرنده در یک ارتبا دوسویه یعنی از طریق ارتقای باور فرد دربارە توانایی وی برای انجام امور و نیز از طریق تاثیری که در انجام موفقیت آمیز کارها دارد، موجب افرزایش خودکارآمدی معلمان می شود.

کلیدواژه ها:

باورهای خودکارآمدی ، معلمان ، سازمان یادگیرنده ، مدارس