سنتز و شناسایی چارچوب های آلی-فلزی برپایه منیزیم و بررسی اثر نوع حلال کوردیناسیون بر زیست سازگاری آن ها

در پژوهش حاضر، چارچوب های آلی-فلزی (اندازه، ۴۳۰ نانومتر) بر پایه ی منیزیم با استفاده از روش ساده، کم هزینه و با بازده بالا در حلال های مختلف سنتز شدند. چارچوبهای سنتز شده در این حلال ها، شناسایی گردیدند. دراین راستا، تشکیل چارچوب های آلی-فلزی با استفاده از آنالیزهای FT-IR ،EDX ،UV-Vis و SEM و محتوی آلی نمونه های سنتزی با استفاده از تجزیه ی عنصری تعیین گردید. نتایج بررسی ها نشان داد که بازده کوردیناسیون در حلال پروتیک بیشتر از حلال آپروتیک می باشد، اما محتوی آلی چارچوب تشکیل شده در حلال آپروتیک به واسطه نقش رقابت کنندگی آن در فرآیند کوردیناسیون بیشتر از حلال پروتیک ارزیابی شد. سپس اثر نوع حلال کوردیناسیون بر خواص زیست سازگاری چارچوب های آلی-فلزی سنتز شده بررسی گردید. در این راستا، زیست سازگاری چارچوب های سنتز شده با استفاده از آنالیزهای استاندارد جذب-واجذب پروتئین و نسبت همولیز بررسی گردید. نتایج نشان داد که چارچوب آلی-فلزی سنتز شده در حلال پروتیک حدودµg µg-۱ ۰۲/۰ را جذب کرد که ظرفیت جذب پروتئین زیستی آن ۵/۱۷ برابر کمتر از نمونه سنتزی در حلال آپروتیک است. نسبت همولیز نمونه سنتز شده در حلال پروتیک ۳/۰ درصد محاسبه گردید که ۵ برابر کمتر از نسبت همولیز نمونه سنتزی در حلال آپروتیک می باشد و نشان از سازگاری بالای این چارچوب آلی-فلزی در حلال پروتیک با گلبول های قرمز خون دارد. نتایج بررسی ها حاکی از آن است که سازگاری زیستی چارچوب های آلی-فلزی پایه ی منیزیم به طور معنی داری متاثر از حلال کوردیناسیون می باشد. نتایج این پژوهش می تواند راهگشایی برای سنتز حامل های زیست سازگارتر داروها و آنزیم ها باشد.

کلیدواژه ها:

چارچوب آلی-فلزی