مروری کوتاه بر شیمی انواع میزبان در برهمکنش میزبان-مهمان

نانوشیمی میزبان-میهمان شاخه ای از شیمی فوق مولکولی است که در آن یک مولکول به اصطلاح میزبان به مولکول یا یون مهمان متصل می شود. فعل و انفعالات میزبان و مهمان شامل دو مولکول یا ماده است که می توانند از طریق روابط ساختاری منحصر به فرد و اتصال غیرکووالانسی، کمپلکس ها را تشکیل دهند. این نوع تعامل که به عنوان تشخیص مولکولی نیز نامیده می شود، به طور گسترده در فرآیندهای تشخیص زیستی، مانند برهمکنش های آنزیم-بازدارنده و آنتی ژن-آنتی بادی یافت می شود. تشخیص مولکولی میزبان-مهمان یک رویکرد قدرتمند برای ساخت یک مسیر پویا فراهم می کند که اجازه دستکاری ساختاری مجموعه های حاصل از نظر اندازه و شکل را می دهد. بنابراین، مسیری را برای ساخت سیستم های فوق مولکولی هوشمند با واکنش پذیری چند سطحی باز می کند. نانوشیمی میزبان-میهمان ایده شناخت مولکولی و برهمکنش های مولکولی از طریق پیوند غیرکووالانسی را در بر می گیرد. پیوند غیرکووالانسی در حفظ ساختار سه بعدی مولکول های بزرگ مانند پروتئین ها حیاتی است و در بسیاری از فرآیندهای بیولوژیکی که در آن مولکول های بزرگ به طور خاص اما گذرا به یکدیگر متصل می شوند، نقش دارد. از زمان کشف، برهمکنش میزبان و مهمان توجه چشمگیری را به خود جلب کرده است، زیرا بسیاری از فرآیندهای زیستی نیاز به برهمکنش های میزبان و مهمان دارند و شناخت این برهمکنش می تواند در برخی از طراحی های مواد مفید باشد. در این مقاله، به طور خلاصه به معرفی مولکول های میزبان-مهمان و برخی از کاربردهای آن پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

اتر تاجی