تاثیر تمرینات وزنه برداری همراه با فضای مرده تنفسی افزایش یافته بر ظرفیت تامپونی و لاکتات خون وزنه برداران جوان

زمینه و هدف: بهبود عملکرد بر پایه ظرفیت تامپونی بسیار مورد توجه قرار گرفته است، جاییکه با استفاده از فضای مرده تنفسی افزایش یافته در تمرینات استقامتی اثرات مفید آن گزارش شده است. با این وجود، به کار گرفتن فضای مرده تنفسی افزایش یافته در تمرینات مقاومتی مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر فضای مرده تنفسی افزایش-یافته در تمرینات وزنه برداری بر کربن دی اکسید، بیکربنات و لاکتات خون بود. مواد و روش ها: دو گروه از مردان جوان سالم (سن ۱۴/۱۴ ± ۷۲/۲۸ سال و شاخص توده بدن ۳۴/۱± ۲۷/۲۴) با حداقل ۶ ماه سابقه تمرینات وزنه برداری، به طور داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه: تمرین وزنه برداری + ماسک (تعداد=۹ نفر) و تمرین وزنه برداری به تنهایی (تعداد=۹) تقسیم شدند . هر دو گروه، تمرینات منتخب وزنه برداری را سه جلسه در هفته ،در هفته های اول تا چهارم؛ چهار جلسه در هفته ، در هفته های پنجم تا ششم و پنج روز در هفته ، در هفته های هفتم تا دهم با شدت ۸۰% یک تکرار بیشینه و میزان درک فشار ۱۴تا ۱۶ انجام دادند. گروه تمرین با ماسک از طریق دستگاهی تنفس می کردند که حجم فضای مرده تنفسی را در طول تمرین به ۱۲۰۰ میلی لیتر افزایش می داد. اندازه گیری های آنتروپومتریک و نمونه خون برای تعیین سطوح کربن دی اکسید، بیکربنات و لاکتات گرفته شد. جهت تعیین تفاوت های میان گروه ها از روش آماری تحلیل واریانس مکرر و در صورت معنی داری از آزمون بونفرونی برای تعیین اختلاف بین گروه ها استفاده شد. سطح معنی داری کوچکتر از ۰۵/۰ درنظر گرفته شد.نتایج: تفاوت معنی داری بین دو گروه با ماسک و بدون ماسک در شاخص توده بدن (۵۱۰/۰=P)، وزن بدن (۷۱۴/۰=P) ، و درصد چربی بدن (۹۴۲/۰=P) مشاهده نشد . سازگاری ایجاد شده درمقادیر دی اکسید کربن خون (۰۴۵/۰= P) و لاکتات (۰۰۱/۰≥ P) در گروه با ماسک معنی دار بود. تفاوت معنی داری بین هر دو گروه برای بیکربنات (۹۴۷/۰ = P) مشاهده نشد. در نتیجه مقایسه پاسخ های متغیرهای تمرینی، افزایش معنی داری در دی اکسید کربن تنها بعد از جلسه دهم ( ۰۱۹/۰=P)، لاکتات بعد از جلسه اول و دهم (۰۰۰/۰=P) و بیکربنات بعد از جلسه اول (۰۲۹/۰=P) و جلسه دهم (۰۴۵/۰=P) در گروه با ماسک مشاهده شد. نتیجه گیری: استفاده از فضای مرده تنفسی افزایش یافته با حجم ۱۲۰۰ میلی لیتر در طی تمرینات وزنه برداری یک روش ساده برای بهبود ظرفیت بافرینگ و افزایش لاکتات است. جلسات تمرینی وزنه برداری با این استراتژی، دشوارتر تلقی نمی شوند و می توانند جایگزینی برای پروتکل های تمرینی شناخته شده ارائه دهند تا ورزشکاران از سازگاری های حاصل از آن ها در جهات مختلف نظیر هایپرتروفی و بهبود عملکرد بهره ببرند.

کلیدواژه ها:

دی اکسید کربن تستوسترون ، بیکربنات ، تمرین مقاومتی