Virtual education, computer anxiety, self-efficacy, academic performance.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی عملکرد تحصیلی دانش آموزان ۷ تا ۱۲ ساله با هدف قرار دادن خودکارآمدی و اضطراب رایانه در دوره آموزش مجازی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر روش توصیفی-همبستگی و از نظر جمع آوری داده ها به صورت کمی با ابزار استاندارد بود. جامعه آماری پژوهش والدین دارای دانش آموز ۷ تا ۱۲ سال (کلاس اول تا ششم) مدارس غیرانتفاعی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۰۲-۱۴۰۱ بودند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه عملکرد تحصیلی مجازی ایرائولا-رئال و همکاران (۲۰۲۳)، پرسشنامه خودکارآمدی رایانه مورفی و همکاران (۱۹۸۹) و پرسشنامه اضطراب رایانه هاینس (۱۹۸۷) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر در نرم افزار SPSS و AMOS استفاده گردید. یافته ها: آنچه از یافته ها برآمد این بود که همبستگی مطلوبی بین متغیرهای مورد بررسی وجود داشته است (P<۰.۰۵) و قابلیت پیش بینی عملکرد تحصیلی برای هر دو گروه دانش آموز در خصوص خودکارآمدی رایانه نسبت به اضطراب رایانه، بیشتر بود (۶۶/۰ در مقابل ۳۰/۰- برای پسران و ۷۶/۰ در مقابل ۲۹/۰- برای دختران) و در صورتی که اضطراب رایانه را متغیر میانجی فرض کنیم، این متغیر به میزان ۳۱ درصد می تواند در رابطه بین خودکارآمدی رایانه و عملکرد تحصیلی نقش میانجی داشته باشد (P<۰.۰۵).  نتیجه گیری: با توجه به اینکه در شرایط امروزی، فناوری دیجیتال در همه جا حاضر شده است و بیشتر جنبه های زندگی و آموزش را اشغال کرده است؛ استفاده از منابع تکنولوژیکی ثابت است؛ لذا توانایی استفاده از آن ها ضروری است. از این رو در مشاوره های تحصیلی که در مدارس ارائه می شود، پیشنهاد می گردد در آینده در صورت مجازی شدن احتمالی کلاس های درس، به این مقوله توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

Virtual education ، lived experience ، psychological therapy ، design ، children with neurodevelopmental disorder ، school. ، آموزش مجازی ، اضطراب رایانه ، خودکارآمدی ، عملکرد تحصیلی.