حالت غیرفاعلی در تالشی: موردی از هم آیندی حالت، چندمعنایی و دستوری شدگی

هم­آیندی حالت هنگامی رخ می­دهد که حالت­های مختلف دستوری در یک صورت واجی واحد تظاهر یابند. با آنکه برخی زبان­شناسان بر اتفاقی بودن آن توافق دارند، از دیدگاه درزمانی، صورت واجی مذکور، بازمانده یک نظام حالت چندعضوی است که به اعتقاد نگارندگان با وجود تمایزات صوری و نقشی، همگی از یک هسته معنایی مشترک برخوردار بوده­اند. در این مختصر برآنیم تا با بررسی نقش­های معنایی متفاوتی که حالت غیرفاعلی در گویش تالشی به نمایش می­گذارد، چندمعنایی را به­عنوان انگیزه رخداد هم­آیندی، و نقش معنایی مالک را به­عنوان هسته معنایی مشترکی معرفی نماییم که در بازنمایی دیگر حالت­ها دستخوش بسط استعاری شده­است. پیرو رویکرد بسط استعاری هاینه و همکاران (۱۹۹۱) و نقشه معنایی نروگ و ملچوکف (۲۰۰۹) این روند بسط استعاری و در نتیجه چندمعناشدگی حالت را شاهدی بر حضور فرایند دستوری­شدگی می­دانیم.

کلیدواژه ها:

هم آیندی حالت ، حالت غیرفاعلی ، گویش های ایرانی شمال غربی ، حالت اضافی