تکرار در گویش تالشی

فرایند تکرار نوعی واژه سازی است که در آن عنصری به پایه اضافه می شود، این عنصر که جزء مکرر نامیده می شود، گاه خود پایه و گاهی بخشی از آن است که در چپ، راست و یا میان پایه تکرار می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی انواع تکرار براساس نظر کافمن (۲۰۱۵) در تالشی است. همچنین به بررسی کاربرد دستوری و معنایی انواع تکرار و تحلیل آوایی هجاهای شرکت­کننده در این فرایند در واژه‎های مکرر تالشی جنوبی پرداخته ایم. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و داده های پژوهش به دو صورت اسنادی و میدانی گردآوری شده‎ اند. نتایج نشان داده­ است که انواع تکرار، غیر از دوگان­سازی اسم و تکرار shm (افزودن shm به ابتدای واژه‎های مکرر) در تالشی به کار می‎رود. همچنین از انواع کاربردها و تحلیل معنایی عنوان­شده کافمن؛ شدت، افزایش و تقویت؛ کثرت و جامعیت در تالشی کاربرد بیشتری دارند. بررسی آواهای این گویش نیز نشان داد که در کلمات تک هجایی، ساخت هجایی CVC از بالاترین بسامد و در کلمات دوهجایی ساخت هجایی CV-CV و نیز CV-CVC از پررخدادترین ساخت های شرکت­کننده در فرایند تکرار بوده‎اند.

کلیدواژه ها:

فرایند تکرار ، ساخت واژه ، ساخت هجا ، کاربرد تکرار ، گویش تالشی