بررسی رابطه بین مهارت پرسشگری با تاب آوری و نشاط ذهنی دانش آموزان متوسطه دوم

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مهارت پرسشگری با تاب آوری و نشاط ذهنی دانش آموزان متوسطه دوم بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی انتخاب گردید. دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان خاتم به تعداد ۱۵۰۰ نفر ۶۷۷) دختر، ۸۲۳ پسر) نمونه آماری بر اساس جدول مورگان، شامل ۳۰۶ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای(۱۳۸ دختر، ۱۶۸ پسر) قرار گرفت. ابزار اندازه گیری در این پژوهش مهارت پرسشگری حیدری (۱۳۹۲)، پرسشنامه نشاط ذهنی آرجیل و لو (۱۹۸۹) و پرسشنامه تاب آوری کونور - دیویدسون (۲۰۰۳) می باشد. پایایی پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ مهارت پرسشگری ۰/۷۳، نشاط ذهنی ۰/۸۴ و تاب آوری ۰/۹۳ به دست آمده است. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین مهارت پرسشگری با تاب آوری و نشاط ذهنی در سطح ۹۹ درصد رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج رگرسیون در گام اول خودآگاه ی تاملی، در گام دوم خودآگاه ی تجربی و در گام سوم یکپارچه کردن تجارب وارد الگوی پیشبینی شده است و این سه متغیر با هم توانسته اند ۴۵ درصد تغییرات تاب آوری و ۴۱ درصد تغییرات نشاط ذهنی را پیش بینی کنند..

کلیدواژه ها:

نشاط ذهنی ، مهارت پرسشگری ، تاب آوری.