رابطه ی بین ترس از ارزیابی منفی دیگران و اضطراب ریاضی در دانش آموزان متوسطه با میانجیگری خودپنداره ریاضی

اضطراب ریاضی به مثابه احساس تنش، هراس و یا ترس در پردازش مسائل ریاضی درزندگی روزمره و در محیط آموزشگاه میتواند پیشرفت و عملکرد ریاضی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجیگرانه خودپنداره ریاضی در رابطه بین اضطراب ریاضی و ترس از ارزیابی منفی دیگران در دانش آموزان متوسطه ی دوم است. این مطالعه، یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن شامل تمامی دانش آموزان متوسطه ی دوم شهر رشت در نیمسال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود. که به روش نمونه گیری در دسترس ۲۲۸ دختر و ۱۹۴ پسر نمونه گیری شد. جهت انجام پژوهش از پرسشنامه اضطراب ریاضی بالگلو و زلهارت (۲۰۰۷)، پرسشنامه ترس از ارزیابی منفی لری (۱۹۸۳) و پرسشنامه خودپنداره ریاضی مارش (۱۹۹۰)، استفاده شد. داده ها از طریق روش معادلات ساختاری موردبررسی قرار گرفتند و نتایج نشان داد که ترس از ارزیابی منفی دیگران بر اضطراب ریاضی در دانش آموزان اثر مثبت معنادار دارد (t= ۹/۰۵۷)، اما خودپنداره ریاضی بر اضطراب ریاضی در دانش آموزان اثر منفی معنادار دارد (t= -۱۰/۷۳۹)، همچنین ترس از ارزیابی منفی دیگران بر خودپنداره ریاضی در دانش آموزان اثر منفی معنادار دارد .( t= -۲/۸۲۸) از طرفی دیگر، نتایج نشان داد که خودپنداره ی ریاضی در رابطه بین ترس از ارزیابی منفی دیگران و اضطراب ریاضی نقش میانجیگری دارد. از پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجه گرفت که افزایش خودپنداره ریاضی، میتواند اضطراب ریاضی ناشی از اثرات مخرب ترس از ارزیابی منفی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

ترس از ارزیابی منفی دیگران ، اضطراب ریاضی ، خودپنداره ریاضی