بررسی نقش پیش بینی کنندگی کارکرد خانوادگی والدین در انگیزش پیشرفت دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بینی کنندگی کارکرد خانوادگی والدین در انگیزش پیشرفت دانش آموزان مقطع متوسطه بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود که با استفاده از روش همبستگی پیرسون در آن سعی شد رابطه بین متغیرکارکرد خانوادگی والدین به عنوان متغیر پیش بین و انگیزش پیشرفت به عنوان متغیر ملاک با استفاده از ضریب همبستگی کشف گردد و همچنین سعی شد با استفاده از رگرسیون، رابطه پیش بینی متغیر ملاک بر اساس متغیر پیش بین تعیین شود. نمونه مورد مطالعه این پژوهش بر اساس جامعه آماری دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول تعیین شد؛ بدین صورت که ابتدا حجم جامعه (۳۲۱ نفر) مشخص گردید و سپس با توجه به جدول مورگان حجم نمونه (۲۴۰ نفر) بر آورد شد. بدین صورت که ابتدا با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد سه مدرسه دخترانه بصورت تصادفی انتخاب، پس ازمراجعه به هر مدرسه دو کلاس بصورت تصادفی انتخاب و در نهایت از داخل هر کلاس و باتوجه به فهرست دانش آموزان تعداد مورد نیاز گروه نمونه بصورت تصادفی منظم بر اساس شماره های دانش آموزان انتخاب شدند. جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه کارکرد خانواده اپشتاین و بالدوین و بیشاپ (۱۹۸۳) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (۱۹۸۱)، انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که کارکرد خانوادگی به شکل منفی و معنی داری انگیزش پیشرفت دانشآموزان مقطع متوسطه را پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

کارکرد خانوادگی والدین ، انگیزش پیشرفت ، دانش آموزان متوسطه