بررسی ظرفیت کارآفرینی گردشگری فرهنگی در جامعه عشایر قشقایی ایران

کوچ نشینی کهن ترین شیوه زیست بشر است که پابرجا بودن آن تا عصر حاضر از بزرگترین جاذبه های این شیوه معیشت است. دیدنی های زندگی کوچ نشیی می تواند جذابیت های بسیاری برای گردشگران داخلی و خارجی داشته باشد و به صنعت گردشگری کشور کمک کند . اما امروزه تغییر نگرش در زندگیکوچ نشینی و عشایری، نبود فرصت های اقتصادی، مشکلات فرهنگی و زیست محیطی ، شک ستن پیوندهای اجتماعی و مشکلات این نوع زندگی از یکطرف و رشد و توسعه کشور از سوی دیگر هر روز عرصه را بر کوچ نشنان تنگ تر و آنان را برای ادامه این شیوه زیستی دل زده می کند. پژوهش حاضر باهدف بررسی ظرفیت های کارآفرینی گردشگری قومی انجام شده است تا با شناسایی این ظرفیت ها، زمینه ای برای بهره گیری از آنها در کارآفرینی واشتغال زایی، درآمدزایی و در نهایت فرصتی برای احیای آداب رسوم و بهبود وضعیت معیشت مرد عشایر قشقایی از طریق گردشگری قومی فراهم شود. اینپژوهش به روش کیفی و با ا ستفاده از ابزارهای مصاحبه و مشاهده انجام شده است. مصاحبه با یازده نفر از کارآفرینان گرد شگری عشایری به روش گلولهبرفی انجام گرفت. مشاهده نیز از دو تیره عشایری گردشگرپذیر به صورت مشارکتی به عمل آمد. در نهایت نتایج تحلیل ها نشان داد که تمام اجزای زندگیعشایری ظرفیتی برای کار آفرینی گردشگری است. براساس نتایج مصاحبه ها، گردشگری عشایری موجب اشتغال زایی، احیای پوشاک، مهارتهای تولیدسنتی و صنایع دستی می شود. اما مشاهدات نشان داد که گردشگری عشایری، بر خلاف انتظار موجب اشتغال زایی و کسب درآمد نشده و بر احیای پوشاک، صنایع دستی و تولیدات بومی تاثیر چندانی نداشته است.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی گردشگری ، گردشگری فرهنگی ، گردشگری عشایری