مشکلات موجود بر سر راه اعمال اصل همکاری بین المللی در مبارزه با ویروس کرونا و ارائه راهکارهای اجرایی

شیوع ویروس کرونا در جهان باعث ایجاد مباحث جنجال برانگیز و نوینی در تمامی مباحث علمی شده است. در این مقاله برانیم تا ضرورت بررسیهمکاری و همبستگی حداکثری جوامع انسانی در مقابله با اپیدمی فراگیر "کرونا" که کم از جنگ و عواقب آن، پیامد ندارد، بررسی کنیم. در این راستاپاسخگویی به این پرسش اساسی که آیا اصل همکاری بینالمللی مستلزم تعهد حقوقی برای کشورها در مبارزه با ویروس کرونا است یا این اصل صرفایک اصل سیاسی است؟ مساله اساسی پژوهش حاضر است. فرضیه اولیه برای این پرسش بدین صورت قابل طرح است که در منشور ملل متحد، اساسنامهسازمان بهداشت جهانی، اعلامیه جهانی حقوق بشر و سایر اسناد بین المللی و منطقه ای، الزام دولتها در رعایت بهداشت و سلامت عمومی مشاهدهمیشود. در این راستا دولتها در پرتو اصل همکاری بین المللی، ملزم به اتخاذ اقداماتی در حوزه وسیعی شده اند که برخی از این تعهدات مستلزم اقدامفوری دولتهاست و برخی دیگر در طول زمان تحقق می یابند، از این رو اصل مزبور برای مقابله با ویروس کرونا فارغ از ابعاد سیاسی، مستلزم یک تعهدحقوقی است. در این مطالعه جمع بندی مطالب با روش کتابخانه ای و با توجه به مقاله های منتشرشده و قوانین مرتبط صورت خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

کرونا ، همکاری ، حقوق بین الملل ، حق سلامت