ادله تشیع بر وجوب خمس در عصر غیبت

خمس یکی از مسلمات اسلام و از فروع دین میباشدکه قرآن مجید وجوب آن را به صراحت بیان نموده است، قرآن کریم ادای خمس را با ایمان به خدا پیوند زده است، و روایات و احادیث متعددی در وجوب این فریضه الهی درکتب فقهی وارد شده است. از اینجا روشن میشود که نه فقط اعتقاد به وجوب خمس لازم است، بلکه ادای آن از ضروریات دین است. خمس حق مالی است که خداوند متعال بربندگانش واجب کرده است و از حقوق مالی است که در صورت فراهم بودن شرایط، پرداخت آن برهر مکلفی واجب می باشد. دین مبین اسلام برای تزکیه انسان، ایجاد مساوات، قوام اسلام و نظام اقتصادی جامعه وساختن مدینه فاضله، قوانینی وضع نموده است که نه تنها فاصله غنی و فقیر در جامعه کم شود بلکه افق زندگی طبقات مختلف، از حیث ثروت و نعمات مادی به یکدیگر نزدیک شود لذا پس از استقرار حقوق مالی فوق بر ذمه ی مکلف، حق تصرف نداشته و وجوبا موظف به پرداخت آن به اهلش می باشد. این حکم در عصر غیبت هم باقی میباشدو ادله ای بر حلیت آن موجود نمیباشد. خمس به استنادآیات و روایات اهل بیت علیهم السلام برچند مورد واجب است: ۱.منفعت و در آمد کسب و کار ۲. معدن ۳. گنج ۴. مال حلال مخلوط به حرام ۵. جواهری که بواسطه غواصی در دریا به دست می آید ۶. غنیمت جنگ ۷. زمینی که کافر ذمی از مسلمان بخرد. در این تحقیق که بصورت اجمالی از کتب مختلف و سایت های اینترنتی معتبر، منابع آن بدست آمده است، ادله قرآنی، روایی و اجماع در وجوب خمس را در عصر غیبت بررسی نموده و نظرات مختلف علما متقدم و متاخر بیان تبیین می شود.

کلیدواژه ها:

خمس ، تشیع ، قرآن ، روایات ، غیبت.