نقش آموزه های قرآن و حدیث در خودکنترلی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 193

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HRJ-6-69_004

تاریخ نمایه سازی: 7 خرداد 1403

چکیده مقاله:

خودکنترلی یکی از جنبه های اساسی رفتار انسان است که نقش مهمی در رشد فردی و رشد معنوی دارد و به معنای توانایی تنظیم و مدیریت افکار، عواطف و اعمال خود به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر و حفظ حس تعادل درونی است. در متن اسلام، خودکنترلی از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا وسیله ای برای دستیابی به اهداف و آرمان های الهی و در نهایت سعادت تلقی می شود. آموزه های اسلام هر کدام به نوعی با خویشتنداری و انضباط در زندگی در ارتباط است و در مجموع چارچوبی برای تمرین انضباط نفس و پرورش حس قوی کنترل درونی را فراهم می کند. در ادامه به ارتباط بخشی از این آموزه ها با خودکنترلی اشاره می شود:

نویسندگان

محمود شکوهی تبار

گروه مطالعات قرآن و حدیث در سلامت، دانشکده سلامت و دین، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.