نقش آموزه های قرآن و حدیث در خودکنترلی

خودکنترلی یکی از جنبه های اساسی رفتار انسان است که نقش مهمی در رشد فردی و رشد معنوی دارد و به معنای توانایی تنظیم و مدیریت افکار، عواطف و اعمال خود به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر و حفظ حس تعادل درونی است. در متن اسلام، خودکنترلی از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا وسیله ای برای دستیابی به اهداف و آرمان های الهی و در نهایت سعادت تلقی می شود. آموزه های اسلام هر کدام به نوعی با خویشتنداری و انضباط در زندگی در ارتباط است و در مجموع چارچوبی برای تمرین انضباط نفس و پرورش حس قوی کنترل درونی را فراهم می کند. در ادامه به ارتباط بخشی از این آموزه ها با خودکنترلی اشاره می شود: