نقش گونه های تریکودرما در پاسخ گیاهان به تنش خشکی

افزایش جمعیت و متعاقب آن نیاز غذایی، فشار زیادی را بر کشاورزی در سراسر جهان وارد می کند. تنش خشکی هر ساله باعث افت شدید بهره وری محصولات کشاورزی می شود. گیاهان در پاسخ به تنش خشکی تغییرات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی متعددی از جمله کاهش میزان تعرق و سرعت فتوسنتز، ممانعت از رشد ریشه و ساقه، تولید بیش از حد انواع فعال اکسیژن ROS ، و پیری نشان می دهند. این تغییرات می تواند باعث آسیب دائمی به گیاه شود و از این رو نیاز به توسعه استراتژی های کاهش خسارت وجود دارد. برای کاهش این مشکل، از قارچ تریکودرما میتوان به عنوان محرک رشد گیاه که قادر به القای تحمل گیاه به تنش خشکی است، استفاده کرد. تریکودرما می تواند به گیاهان در حفظ تنش خشکی از طریق افزایش: ۱) بیان آنزیم های پاداکساینده که آسیب ناشی از تجمع ROS را کاهش می دهند ۲) افزایش سطح جذب و بهبود راندمان مصرف آب و ۳) سنتز فیتوهورمون ها جهت ارتقای عملکرد گیاه کمک کند.

کلیدواژه ها:

آنزیم های پاداکساینده ، تنش خشکی ، فیتوهورمون ها ، گونه های فعال اکسیژن ، تریکودرما