نقش مدیریت ریسک بر کنترل پروژه های انتقال فناوریدر حوزه بانکداری الکترونیک

انتقال فناوری به عنوان محرک کلیدی برای تغییرات در حال وقوع در سراسر جهان است. با توجه به رشد فراگیر فناوری، صنعت بانکداری جهان در حال ورود به پدیده های جدیدی از رقابت بیسابقه است. در طی سالیان گذشته و با افزایش آگاهی در مورد استفاده از فناوری، بانکداری الکترونیک به یک واژه ی کلیدی تبدیل شده است، ازاین رو انتقال فناوری در این حوزه به عنوان یکی از اصول لاینفک و ضروری توسعه فناورانه مطرح میشود. از طرفی با افزایش اتوماسیون سیستمها و بلوغ فضای مجازی، این استدلال قوی وجود دارد که به روشهای جدیدی برای ارزیابی، مدیریت ریسک و ایجاد اعتماد در این حوزه نیاز است. هدف اصلی این مطالعه بررسی نقش مدیریت و ارزیابی ریسک در کنترل پروژه های انتقال فناوری (مبتنی بر افزایش احتمال موفقیت پروژه و کاهش ریسک شکست آن) در حوزه بانکداری الکترونیک، به شیوه گردآوری اطلاعات توصیفی-تحلیلی است. در این پژوهش با تشکیل گروه کانونی از مدیران حوزه انتقال فناوری در حوزه بانکداری از طریق پرسشنامه، به اهمیت و تاثیر مدیریت ریسک و همچنین ارزیابی ریسکهای کلیدی در شکست پروژه های انتقال فناوری پرداخته شده است. در این بررسی تعداد ۱۸ پرسشنامه در اختیار متخصصان، مدیران و صاحب نظران در حوزه مدیریت ریسک و بانکداری الکترونیک قرار داده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که قریب به ۹۰ درصد از پاسخدهندگان معتقد بودند که "دانش ناکافی" و "عدم بکارگیری متدها و فناوریهای جدید" از جمله عوامل موثر در شکست پروژه های انتقال فناوری در حوزه بانکداری الکترونیک است. همچنین، بیش از ۹۰ درصد از پاسخدهندگان معتقد بودند که "ارایه نظرات غیر کارشناسانه تصمیمگیرندگان پروژه" میتواند یکی از عوامل مدیریتی تاثیرگذار بر شکست پروژه های انتقال فناوری در حوزه بانکداری الکترونیک باشد.

کلیدواژه ها:

انتقال فناوری ، بانکداری الکترونیک ، ارزیابی و مدیریت ریسک