بافت هوشمند

بافتهای هوشمند، بافتهایی هستند که مجهز به سیستمهای الکترونیکی و حسگرهایی هستند که این بافتها را قادر می سازند تا به پیرامون خود و واکنشهای مختلف بدن، واکنش نشان دهند. بافتهای هوشمند از دو بخش اساسی تشکیل شده اند: بخش الکترونیکی و بخش بافتی. بخش الکترونیکی شامل حسگرها، فرستنده ها، پردازنده ها و منبع تغذیه است، درحالی که بخش بافتی شامل سلولها، بافتهای مختلف و فضای خالی بین سلولها است.برای ساخت این بافت ابتدا باید حسگرها و فرستنده ها را درون بافت قرار داد که می تواند به دو روش بدون درد و با درد انجام شود. در روش اول، سلول های بافتی به کمک یک محلول الکترولیتی که شبیه به مایع بدن است، از هم جدا شده و با استفاده از تکنیک هایی مانند نانوتکنولوژی و میکروفلوئیدیکس، حسگرها و فرستنده ها درون آن ها قرار میگیرند. در روش با درد از روش های جراحی مانند برش، کراتاکتومی استفاده میشود تا بافتها به دقت لایه به لایه از بین رفته و حسگرها و فرستنده ها درون آنها قرار گیرند.اگر بافت بدن آسیب ببیند، بافتهای هوشمند می توانند به دقت بسیار بالا محل آسیب را تشخیص داده و به شکل هوشمندانه و اتوماتیک واکنش نشان دهند. بافتهای هوشمند وظیفه نظارت و تشخیص زود هنگام بیماری ها را نیز به عهده می گیرند. بافتهای هوشمند قابلیت شناسایی و جذب مواد شیمیایی خطرناک از بدن را دارند و به ساخت بافتهای مصنوعی با خصوصیات کاملا شبیه به بافتهای زنده کمک می کند.درکل، بافت های هوشمند از هر نوع بافتی که دارای قابلیت هوشمندی و قابلیت ارتباط با دنیای خارج از خود دارند، ساخته شوند.

کلیدواژه ها:

بافت هوشمند ، حسگر ، تشخیص پزشکی