تثبیت و تعیین خصوصیت بیوشیمیایی پروتئین آلبومین در نانوساختارهای فلزی

آلبومین بیش از ۶۰ درصد پروتئینهای پلاسما را تشکیل میدهد و برای حمل بیلیروبین، کلسیم، هورمون پروژسترون و انواع مختلفی از داروها در بدن مورد استفاده قرار میگیرد. علاوه براین، آلبومین تعادل مایعات را در بدن حفظ کرده و به ترمیم بافت و رشد بدن نیز کمک میکند. از میان روشهای متعدد تثبیت و به دام انداختن بیومولکولها در نانوساختار های گوناگون که به منظور افزایش پایداری و کارایی بیومولکول ها طراحی شده اند، اخیرا سنتز هیبرید های آلی- معدنی به عنوان روشی موثر ارائه شده است که میتواند بر مشکلات سایر روشهای تثبیت غلبه کند. از این رو، هدف از این پروژه سنتز هیبرید آلی- معدنی آلبومین است که از پروتئین آلبومین و فلزات دو ظرفیتی مس و روی استفاده شده است. بازده کپسوله شدن در شرایط مختلف محیطی از جمله مقدار پروتئین، غلظت فلزات، زمان انکوباسیون و دما مورد بررسی قرار گرفت. سنجش غلظت پروتئین نیز با روش بردفورد و با رسم منحنی استاندارد آلبومین انجام شد. نتایج نشان داد که شرایط بهینه در غلظتهای نهایی آلبومین ۰/۱۵ میلیگرم بر میلی لیتر و ۲۰ میلیمولار فلزات پس از ۴۸ ساعت انکوباسیون در دمای ۴ درجه سانتیگراد به دست آمد و بیشترین درصد کپسوله شدن پروتئین آلبومین در هیبرید سنتز شده، ۸۲ درصد محاسبه شد. نتایج کلی نشان میدهد که استفاده همزمان از دوفلز میتواند باعث افزایش میزان بارگذاری پروتئین و بهبود پایداری ساختار شود. این ساختار هیبریدی پایدار میتواند در زمینه های مختلف به جای پروتئین آلبومین آزاد مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تثبیت ، هیبرید آلی- معدنی ، آلبومین ، پایداری ،