نقش خویشتن شناسی در افزایش سلامت در مدارس

خودشناسی، آگاهی داشتن، درک و شناخت دنیای بیرون و هم چنین شناخت خود در رابطه با دنیای بیرونی، دیدن خویشتن در رابطه با دنیای بیرون، یعنی خودشناسی توسط خویش در محیط خویش است. بنابراین فردی که علاوه بر خود بر محیط بیرونی خود نیز شناخت پیدا می کند می تواند محیط سازمانی تحت امر خود را به خوبی شناخته و با بهبود روابط و ارتباطات کارکنان سازمان زمینه افزایش شاخص های سازمان سالم را فراهم آورد. درواقع می توان گفت اگر مدیران و معانونین مدارس اموزش و پرورش با برخورداری از خویشتن شناسی، محیط سازمانی خود را نیز خواهند شناخت و زمینه حذف متغیرها و شاخص های منفی برای مدارس فراهم و سلامت سازمانی افزایش می یابد. لذا انتظار می رود مدیران با افزایش شناخت از خود، دیگران و سازمانی که در آن خدمت می کنند موجب سلامت هرچه بیشتر سازمان خود گردند. یک سازمان سالم جایی است که افراد می خواهند در آنجا بمانند و کار کنند و خود نیز افرادی سودمند و موثرباشند.

کلیدواژه ها:

خویشتن شناسی ، سلامت سازمانی ، مدارس.