نقش فراشناخت بر خودآغازگری، خودمشاهده گری و خودقضاوتی فعالانه

یافته های پژوهشی وسیعی درباره نقش فراشناخت در زمینه هایی نظیر حل مساله، خواندن، نگارش، یادگیری و … حکایت از آن دارد که نظام فعلی آموزش و پرورش را باید در جهت تاکید بر فراشناخت حرکت داد. اگر آموزش و پرورش به دنبال تربیت دانش آموزانی است که بتوانند از عهده ی حل مسایل مختلف جامعه ی متحول فردا برآیند و مسئولیت یادگیری خویش را برعهده گیرند باید فراشناخت را در برنامه های خود وارد کنند و به گسترش مهارت های فراشناختی بپردازند. زیرا مهارتهای فراشناختی به افراد کمک می کند تا خودشان را با موقعیت های جدید سازگار کنند. بسیاری از صاحبنظران از جمله جکوبسن بر این عقیده هستند که هرگونه اصلاح در نظام تربیتی، مستلزم در نظر گرفتن یافته های پژوهش های فراشناختی و استفاده از آنها در برنامه های آموزشی است. دانش آموزان با استفاده از این شیوه ها می توانند در فرایند یاددهی- یادگیری، خودآغازگری، خود مشاهده گری و خود قضاوتی فعالانه مشارکت می کنند و درنهایت به انسان توسعه یافته مبدل می گردند.

کلیدواژه ها:

نظریه ، اهمال کاری ، تحصیلی ، انگیزش