بررسی رابطه جریان های نقدی عملیات، درآمد عملیاتی و سطح وابستگی بدهی بر مدیریت سود در شرکتهای پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران

مدیریت سود، بهره برداری از مزایای خاص با مداخله در گزارش های مالی خارجی یا گمراه کردن ذینفعان خاص از طریق تعدیل تعهدات بدون دخالت جریان نقدی یا تاثیر آن از طریق فعالیت های واقعی است. با استفاده از مدل های کوتاری و همکاران (۲۰۰۵) و کوهن و همکاران (۲۰۰۸) و به منظور مدیریت سود مبتنی بر تعهد (AEM) و مدیریت سود واقعی (REM) به ترتیب، ما بررسی کردیم که آیا بین شاخص های کلیدی مالی (مانند جریان های نقدی عملیات، درآمد عملیاتی و سطح وابستگی بدهی) و سود مبتنی بر تعهد AEM و مدیریت سود واقعی REM در شرکتهای پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران رابطه ای وجود دارد یا خیر نتایج نشان داد که درآمد عملیاتی و جریان های نقدی عملیات به شکل معنی داری با AEM و REM رابطه ای وارونه دارد. در مقابل، وابستگی بدهی هیچ رابطه معنی داری با AEM و REM ندارد، که این مساله در تضاد با بیشتر مطالعات قبلی است. به عنوان یک متغیر تعدیل کننده، سود عملیاتی بر رابطه بین جریان نقدی عملیات و REM تاثیر می گذارد. بر اساس این مبانی، می توان نتیجه گرفت که مدیریت سود شرکتهای پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران با توجه به شیوه ی AEM و REM نسبت به جریان های نقدی عملیات، درآمد عملیاتی و سطح وابستگی بدهی متفاوت است. به طور کلی، شرکت های صنعتی، به جای سطح وابستگی بدهی، مدیریت سود جاه طلبانه را بسته به درآمد عملیاتی و سطح توانایی تولید پول، اجرا می کنند. این یافته ها برای افرادی که به شرکتهای پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران علاقمند هستند بینش های مهمی را به ارمغان می آورد.

کلیدواژه ها:

شرکتهای پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران ، درآمد عملیاتی ، جریان نقدی فعالیت های عملیاتی ، وابستگی بدهی ، مدیریت سود.