بررسی روشهای مناسب کشت دراراضی شوروتاثیر آن برکمیت و کیفیت چغندرقند

تنش شوری یکی ازمشکلات عمده تولید محصولات زراعی درمناطق زراعی خشک و نیمه خشک می باشد کوششهای بسیارصورت گرفته تا باانتخاب گونه های مناسب و یا با به کارگیری تکنیکهای خاص بتوان یان مشکل را حل کرد به منظور بررسی روشهای مختلف کشت دراراضی شور و تاثیر آن روی درصد سبز و سایرخصوصیات کمی وکیفی چغندرقند ازمایشی درسال زراعی 1384 بصورت فاکتوریل باطرح پایه بلوکهای کامل تصادفی بادوفاکتور بطوریکه عامل اول روشهای کشت درچهارسطح کشت بصورت دوردیفه و کشت درخط داغ آب کشت بصورت خط درکشت و کشت بصورت نشاکاری برروی پشته های یک ردیفه با فاصله 60سانتیمتری نشاهای پرورش یافته درآب شور و کشت بذور برروی مرکز پشته شاهد و عامل دوم تاریخ کشت دردو سطح 1-نیمه اول فروردین و نیمه اول اردیبهشت بود رقم مورد استفاده 7233- p. -29*mst بود نتایج نشانداد که عملکرد ریشه مربوط به تاریخ کاشت نیمه اول فروردین ماه نسبت به تاریخ کاشت نیمه اول اردیبهشت ماه حدود 4تن درهکتار بیشتر بود نتایج انالیز واریانس برای روشهای مختلف کشت درسطح احتمال 1درصد معنی دار شد مقایسه میانگن نشان داد که میانگین ها درچهارکلاس واقع شده اند که بالاترین عملکرد ریشه متعلق به روش کشت گلدانی با متوسط 34.41 تن درهکتار و کمترین عملکرد ریشه مربوط به تیمار خط درکرت با عملکرد 5.33 تن درهکتار بوده است.

کلیدواژه ها:

روشهای کشت ، چغندرقند ، کمیت و کیفیت ، کشت گلدانی