مروری بر مکانیسم، کارکرد، سنجش و تقویت انعطاف پذیری عصبی (نوروپلاستیسیتی) در طول عمر بزرگسالی

مهارت های حرکتی و بهبود انعطاف پذیری مغز از موضوعات مهم در تحقیقات کنونی علوم اعصاب هستند و تجربه و یادگیری مهارت های جدید به عنوان تعدیل کننده عملکرد مغز شناخته می شوند. در دو دهه اخیر، توجه به تلاش های سیستم عصبی مرکزی برای ترمیم خود از طریق فرآیندی به نام نوروپلاستیسیته افزایش یافته است؛ از این رو سازماندهی مجدد ساختار، اتصالات و عملکردهای مغز، از طریق مسیرها و مکانیسم های مولکولی پیچیده، به طور فزاینده ای بهتر درک می شوند؛ به طوری که بخشی از نوروپلاستیسیته، نوروژنز بزرگسالان در نواحی خاصی از مغز است؛ علاوه بر این پیشرفت های نوین در تصویربرداری غیرتهاجمی مغز، بینش جدیدی در مورد سازماندهی مجدد ساختاری و عملکردی مرتبط با یادگیری مهارت و کسب تجربه در حوزه های مختلف ارائه کرده است؛ تمرکز این بررسی بر شواهد مطالعات گسترده در زمینه مکانیسم های شکل گیری نوروپلاستیسیته در ابعاد ساختاری و عملکردی، کارکردهای حفظ انعطاف پذیری عصبی در طول عمر بزرگسالی و نحوه سنجش تغییر الگوهای اتصالات عصبی با استفاده از ابزارهای تصویربرداری مغزی و راه های حفظ و تقویت این ویژگی ذاتی مغز با مروری بر یافته های مطالعات پژوهشی طولی و مقطعی در این زمینه است.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری عصبی ، نوروپلاستیسیتی ، ماده سفید مغز ، میلین